بعضی عبادتها مثل نماز شب دو نوع مشتری دارند، اول آنهایی که بسیار مشتاق نماز شبند. دوم کسانی که از آن فرار میکنند. کسانی که سخن رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را شنیدند و درک کردند مشتاق نمازند، آنجا که فرمودند: نماز شب، انسان را خوش‏ سیما، خوش ‏اخلاق و خوش بو مى‏کند و روزى را زیاد و قرض را ادا مى‏ نماید و غم و اندوه را از بین مى‏ برد و چشم را نورانى مى‏کند. (ثواب الأعمال، ص 42) و کسایی که نشنیدند یا درک نکردند از نماز شب فرار میکنند مثل پسر شیخ جعفر کبیر، که میگوید پدرم هر شب بعد از نصف شب، به نماز شب می ایستاد و اهل خانه را هم برای نماز بیدار می کرد. من طفل بودم؛ پدرم نصف شب، درب اتاق مرا زد تا برای نماز شب بیدار شوم. من چون در خواب شیرین بودم و سختم بود برای نماز برخیزم، تا صدای در را شنیدم، در میان بستر با صدای بلند گفتم: «ولَا الضَّالّین». پدرم گمان کرد که من دارم نماز می خوانم. مرا رها کرد و رفت و من هم خوابیدم.